A 28-year-old Sikh man in the UK, competing in a popular television bakery show, has suffered racist abuse after appearing in the first two episodes of the show, according to a media report.

Rav Bansal, who has proved popular on The Great British Bake Off (GBBO) show, said he was asked whether he was a “P***” by a stranger who referred to the “not-so-British Bake Off”.

“So today I was asked ‘Are you the p*** on the not so British bake off?’ Really, in 2016?,” he questioned on twitter yesterday alongside an angry-face emoticon.

Fellow contestant Benjamina Ebuehi replied to the tweet, saying “so horrible”. Meanwhile, another baker on this year’s show, Selasi Gbormittah, wrote, “What is happening?”

“This makes me livid! I’m sorry that these people exist! You’re great and absolutely British! Keep on keeping on!,” another wrote.

One of his fellow amateur bakers, replied to his tweet about the abuse, saying it was “so horrible”, the report said.

He is not the first Bake Off contestant to have suffered racist abuse. Last year’s winner 31-year-old Nadiya Hussain has previously spoken of insults and violence she suffered as British-Muslim at the hands of strangers.

“I’ve had things thrown at me and been pushed and shoved,” Bangladeshi-origin Mr Hussain had said recently.

Mr Bansal lives in Kent, south-east England, and studied criminology but went on to work in the field of student support at City University, London.

“He has an extremely strong bond with his sister who inspired him to bake. He has always been passionate about helping people and has volunteered for charities such as Victim Support. Rav is adventurous and experimental with his baking and likes to use a whole range of unusual ingredients,” reads Mr Bansal’s profile for the show on BBC.

He is one of ten remaining contestants on GBBO this year, and has won fans for his good-natured humour in the tent.

The GBBO has previously been praised for being one of the most ethnically diverse shows on prime time television.

The show has received record ratings this year, achieving more than 10 million overnight viewers for each of its first two episodes.

The Gurdwara Sahib is located towards the North side of Rohtas Fort near the Talaqi Gate was built by Maharaja Ranjit Singh. Bhai Kahn Singh Nabha in his Mahan Kosh writes that the Maharaja gave 27 Gumaoo land and an annual grant of 260 rupees for the Gurdwara Sahib. The Gurdwara Sahib was managed by the Shiromani Gurdwara Parbandhak Committee till 1947 and an annual religious congregation (Jorr Mela) was held during the month of Katak to coincide with the Gurpurab of Guru Nanak.

Dr Harbans Singh in Sikh Encyclopaedia writes the nearest source of water for the people of this place during dry season was a spring at Tilla Jogian, about 14 km west of it. At the request of the people, Guru Ji caused a fresh water spring to flow out of the earth. In Persian, a stream or spring of water is called ‘Choha’ hence it came to be known as ‘Choha Sahib’ or holy stream. When the Gurdwara Sahib was raised, the spring of water was lined to form a sarovar or holy tank.

Courtesy- Mirza Safdar Baig

The Gurdwara Sahib is located towards the North side of Rohtas Fort near the Talaqi Gate was built by Maharaja Ranjit Singh. Bhai Kahn Singh Nabha in his Mahan Kosh writes that the Maharaja gave 27 Gumaoo land and an annual grant of 260 rupees for the Gurdwara Sahib. The Gurdwara Sahib was managed by the Shiromani Gurdwara Parbandhak Committee till 1947 and an annual religious congregation (Jorr Mela) was held during the month of Katak to coincide with the Gurpurab of Guru Nanak.

Dr Harbans Singh in Sikh Encyclopaedia writes the nearest source of water for the people of this place during dry season was a spring at Tilla Jogian, about 14 km west of it. At the request of the people, Guru Ji caused a fresh water spring to flow out of the earth. In Persian, a stream or spring of water is called ‘Choha’ hence it came to be known as ‘Choha Sahib’ or holy stream. When the Gurdwara Sahib was raised, the spring of water was lined to form a sarovar or holy tank.

Courtesy- Mirza Safdar Baig

Guru Amar Das ji tested the faith, devotion, humility and obedience of his two son-in laws, Bhai Rama ji (married to Bibi Daani ji) and Bhai Jetha ji (married to Bibi Bhaani ji). Both were ordered by Guru ji to make a platform for him to sit on and that whoever does the better work will receive the greater honour.

Both began doing the task. Bhai Rama ji finished and bowed before Guru ji but Guru ji said, “It’s crooked. Tear it down and build another.” Although Bhai Rama ji spent time and effort on it, he decided to rebuild it for the second time but it still failed the test so he built the third one. He mumbled, “The Guru has grown old, he must be senile.”

On the other hand, when Guru ji tested Bhai Jetha ji and repeatedly failed his work, Bhai Jetha ji fell at Guru ji’s feet and begged, “I am a fool and lack understanding, while you possess all knowledge. Kindly bless me with the wisdom so that I may be able to erect the platform to your liking.”

Bhai Jetha ji showed how a Sikh must always obey the Guru no matter what their own mind thinks, and also to do seva with correct attitude – to continue doing seva even if criticized, even if there is nothing to gain, or no one to praise you.

Guru Amar Das ji tested the faith, devotion, humility and obedience of his two son-in laws, Bhai Rama ji (married to Bibi Daani ji) and Bhai Jetha ji (married to Bibi Bhaani ji). Both were ordered by Guru ji to make a platform for him to sit on and that whoever does the better work will receive the greater honour.

Both began doing the task. Bhai Rama ji finished and bowed before Guru ji but Guru ji said, “It’s crooked. Tear it down and build another.” Although Bhai Rama ji spent time and effort on it, he decided to rebuild it for the second time but it still failed the test so he built the third one. He mumbled, “The Guru has grown old, he must be senile.”

On the other hand, when Guru ji tested Bhai Jetha ji and repeatedly failed his work, Bhai Jetha ji fell at Guru ji’s feet and begged, “I am a fool and lack understanding, while you possess all knowledge. Kindly bless me with the wisdom so that I may be able to erect the platform to your liking.”

Bhai Jetha ji showed how a Sikh must always obey the Guru no matter what their own mind thinks, and also to do seva with correct attitude – to continue doing seva even if criticized, even if there is nothing to gain, or no one to praise you.

My name is Harman Kaur, and I am a 19-year-old writer from Abbotsford, B.C, Canada. In January of this year, I summed up the courage to post my writings on social media platforms, such as Instagram and Facebook. The response I have received from my readers has been overwhelming; I have received so much support and encouragement, and it has ensured that I will never stop writing.

The main subject of my writing is Sikhi. Through the platform I have created, I spread the word of Guru Ji through my writing. I also focus on many aspects of Sikhi, such as Sikh history, Gurbani, etc. One of my most famous pieces is a series called #HarjeevsPathofLove. In this series I have collaborated with Jeevna Kaur, a Sikh artist from Bangkok, to create a beautiful harmony between poetry and art. This series focuses on the life of an imaginary Kaur, Harjeev Kaur, and how she deals with different aspects of Sikhi, such as Simran, Seva, Ardaas, etc. This series is ongoing, and will be continuing for a long while.

Along with Sikhi, I also use my writing to bring people closer to their Punjabi roots. I have started a series called #MaaBoliSeries, in which words in Punjabi and Gurmukhi are explored in English. The pronunciation and definitions of words are explored through this series. Recently, I started attempting to write poetry in Punjabi with an English translation right beside it. I have received such an encouraging response, so I feel comfortable in continuing to write poetry in such a manner.

I grew up surrounded by Sikhi and it was all thanks to my parents. They made sure I learned how to read and write Punjabi at a very young age. By the age of 10, I had completed santhiya of Guru Granth Sahib Ji. I was given Amrit at the age of 7, and I must say it has been the most important and beautiful decision of my life. Growing up, I was always interested in literature and I started writing stories. By the age of 16, I started writing poetry, and didn’t find the courage to post them to the public until 3 years later.

I believe that everyone has a purpose in this life. Everyone is put on Earth by Guru Ji to play some sort of role. I believe my role is to spread the word of Sikhi through my writing. My message to everyone is, no matter what stage you are in your Sikhi – whether you are struggling to keep your hair, or are just beginning to learn about it, never give up. A problem I see in our community is that many people tend to look down upon people who do not “look” like a Sikh. Being Amritdhari is a very important part of Sikhi, but one does not have to be Amritdhari to have a love for Guru Ji. If you ever come across someone who cuts their hair or eats meat, refrain from looking down on them. Instead, greet them with extra kindness, answer their questions, and fuel their love for Sikhi; you never know when Guru Ji will do kirpa and bless them with Amrit. When we make negative comments, we can prevent someone from walking on the path of Sikhi. Remember: Sikhi is a path and not a destination. Even Sikhs who have been given Amrit are still on this journey, and nobody is close to being perfect!

If you would like to keep up with my work, follow me on Instagram: @__harmankaur, or like my page on Facebook: harmankaurwrites. I can also be reached by email if you have any questions about my work or Sikhi in general: harmankaurwrites@gmail.com. Jeevna Kaur, the artist behind #HarjeevsPathOfLove is also on Instagram: @jeev_art.

ਜਾਨੀ ਕੋ ਜਾਨੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਦੋ (ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੇ ਸਬਰ ਦੀ ਮਹਿਤਾ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਸਾਖੀ)

ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਜੀ ਦੇ ਵਕਤ ਇਕ ਪੀਰ ਸੀ ਜੋ ਕੀ ਰੱਬ ਦੀ ਬੜੀ ਇਬਾਦਤ ਕਰਦਾ ਸੀ..
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹਨੂੰ ਸੁਪਨਾ ਆਇਆ ਕੀ ਜੇ ਰੱਬ ਨਾਲ ਮਿਲਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਕੋਲ ਚਲਾ ਜਾ..

ਉਹ ਪੀਰ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ ਪਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਬ ਕੁਝ ਜਾਣਦੇ
ਹੋਏ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਪੀਰ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਲੈਣੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ..
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕੀ ਪੀਰ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਨਾ ਆਉਣ ਦਿਓ..

ਪੀਰ ਬਾਹਰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕਹੀ ਜਾਵੇ..
ਜਾਨੀ ਕੋ ਜਾਨੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਦੋ..

3 ਦਿਨ ਇਸ ਤਰਾਂ ਲੰਗ ਗਏ.. ਉਹ ਪੀਰ ਬਸ ਇਕੋ ਗੱਲ ਕਹੀ ਜਾਵੇ..
ਜਾਨੀ ਕੋ ਜਾਨੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਦੋ..

(ਭਾਵ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਖੁਦਾ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਦੋ )

ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਪੀਰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ

ਜਾਨੀ ਕੋ ਜਾਨੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਦੋ..

ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਉਹਨਾਂ ਜਾ ਕੇ ਕਹੋ ਜੇ ਜਾਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਾ ਕੇ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਵੇ..

ਸਿੱਖ ਨੇ ਆ ਕੇ ਪੀਰ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਿਹਾ.. ਪੀਰ ਤਾਂ ਬੇਹਦ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਭੱਜ ਗਿਆ ਦਰਿਆ ਵਲ ਛਾਲ ਮਾਰਨ..

ਸਿੱਖ ਨੇ ਜਾ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕੀ ਪੀਰ ਤਾ ਸਚੀ ਛਾਲ ਮਾਰਨ ਭੱਜ ਗਿਆ..

ਤਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਪੀਰ ਦਾ ਸੱਚਾ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇਖ ਕੇ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਤੇ ਅਪਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹੀ ਪੀਰ ਨੂੰ ਰੋਕ ਲਿਆ ਤੇ ਗੱਲ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ..

ਪੀਰ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨੂੰ ਉਹਦਾ ਜਾਨੀ ਜਾਨ ਮਿਲ ਗਿਆ..

ਇਸ ਸਾਖੀ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਿਆ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਕੀ ਚਾਹੇ ਹਾਲਾਤ ਜੋ ਵੀ ਹੋਣ ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ.. ਕਦੀ ਵੀ ਗੁਰੂ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ.. ਕਬੀਰ ਜੀ ਤਾਂ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਮੌਤ ਆਵੇ ਤਾ ਰੱਬ ਦੇ ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਹੋਵੇ.. ਹੋ ਸਕਦਾ ਰੱਬ ਪੁੱਛ ਲਵੇ ਕਿ ਇਹ ਕੌਣ ਮੇਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਅੱਗੇ ਮਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ.. ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਅੱਜ ਕਲ ਸਾਇੰਸ ਦਾ ਟੈਕਨੋਲੌਜੀ ਦਾ ਫਾਸਟ ਜਮਾਨਾ ਹੈ..ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਵਰਗੇ ਗੁਣ ਖਤਮ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ.. ਲੋਕ ਸਵੇਰੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ ਤਕ ਰਿਸਲਟ ਮੰਗਦੇ ਨੇ.. ਰੱਬ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਵੀ ਲੋਕ ਇਹਦਾ ਕਰਦੇ ਨੇ.. ਲੋਕ ਚਾਉਂਦੇ ਨੇ ਅਸੀਂ ਛੇਤੀ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਾ ਲਈਏ ਪਰ ਇਹਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ.. ਉਸ ਪੀਰ ਵਰਗਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸਾਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਤੇ.. ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖ ਕੇ ਕੀਤਾ 1 ਪਾਠ ਵੀ ਲੱਖਾਂ ਵਰਗਾ.. ਇਸਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੋ, ਸਬਰ ਰੱਖੋ.. ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਇਕ ਦਿਨ ਜਰੂਰ ਹੋਵੇਗੀ.. ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ ਨਾਮ ਜਪਣਾ.. ਕਿਰਪਾ ਆਪੇ ਹੋ ਜਾਣੀ.. ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਰਾ ਸਮਝਿਆ ਇਕ ਵਾਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜਰੂਰ ਲਿਖੋ ਤੇ ਪਲੀਜ਼ ਇਹ ਸਾਖੀ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੇਅਰ ਜਰੂਰ ਕਰ ਦੀਓ ਸਾਰੇ..

ਜਾਨੀ ਕੋ ਜਾਨੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਦੋ (ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੇ ਸਬਰ ਦੀ ਮਹਿਤਾ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਸਾਖੀ)

ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਜੀ ਦੇ ਵਕਤ ਇਕ ਪੀਰ ਸੀ ਜੋ ਕੀ ਰੱਬ ਦੀ ਬੜੀ ਇਬਾਦਤ ਕਰਦਾ ਸੀ..
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹਨੂੰ ਸੁਪਨਾ ਆਇਆ ਕੀ ਜੇ ਰੱਬ ਨਾਲ ਮਿਲਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਕੋਲ ਚਲਾ ਜਾ..

ਉਹ ਪੀਰ ਗੁਰੂ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ ਪਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਬ ਕੁਝ ਜਾਣਦੇ
ਹੋਏ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਪੀਰ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਲੈਣੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ..
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕੀ ਪੀਰ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਨਾ ਆਉਣ ਦਿਓ..

ਪੀਰ ਬਾਹਰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕਹੀ ਜਾਵੇ..
ਜਾਨੀ ਕੋ ਜਾਨੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਦੋ..

3 ਦਿਨ ਇਸ ਤਰਾਂ ਲੰਗ ਗਏ.. ਉਹ ਪੀਰ ਬਸ ਇਕੋ ਗੱਲ ਕਹੀ ਜਾਵੇ..
ਜਾਨੀ ਕੋ ਜਾਨੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਦੋ..

(ਭਾਵ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਖੁਦਾ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਦੋ )

ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਪੀਰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ

ਜਾਨੀ ਕੋ ਜਾਨੀ ਸੇ ਮਿਲਾ ਦੋ..

ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਉਹਨਾਂ ਜਾ ਕੇ ਕਹੋ ਜੇ ਜਾਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਾ ਕੇ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਵੇ..

ਸਿੱਖ ਨੇ ਆ ਕੇ ਪੀਰ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਿਹਾ.. ਪੀਰ ਤਾਂ ਬੇਹਦ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਭੱਜ ਗਿਆ ਦਰਿਆ ਵਲ ਛਾਲ ਮਾਰਨ..

ਸਿੱਖ ਨੇ ਜਾ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕੀ ਪੀਰ ਤਾ ਸਚੀ ਛਾਲ ਮਾਰਨ ਭੱਜ ਗਿਆ..

ਤਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਪੀਰ ਦਾ ਸੱਚਾ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇਖ ਕੇ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਤੇ ਅਪਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹੀ ਪੀਰ ਨੂੰ ਰੋਕ ਲਿਆ ਤੇ ਗੱਲ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ..

ਪੀਰ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨੂੰ ਉਹਦਾ ਜਾਨੀ ਜਾਨ ਮਿਲ ਗਿਆ..

ਇਸ ਸਾਖੀ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਿਆ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਕੀ ਚਾਹੇ ਹਾਲਾਤ ਜੋ ਵੀ ਹੋਣ ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ.. ਕਦੀ ਵੀ ਗੁਰੂ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ.. ਕਬੀਰ ਜੀ ਤਾਂ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਮੌਤ ਆਵੇ ਤਾ ਰੱਬ ਦੇ ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਹੋਵੇ.. ਹੋ ਸਕਦਾ ਰੱਬ ਪੁੱਛ ਲਵੇ ਕਿ ਇਹ ਕੌਣ ਮੇਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਅੱਗੇ ਮਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ.. ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਅੱਜ ਕਲ ਸਾਇੰਸ ਦਾ ਟੈਕਨੋਲੌਜੀ ਦਾ ਫਾਸਟ ਜਮਾਨਾ ਹੈ..ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਵਰਗੇ ਗੁਣ ਖਤਮ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ.. ਲੋਕ ਸਵੇਰੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ ਤਕ ਰਿਸਲਟ ਮੰਗਦੇ ਨੇ.. ਰੱਬ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਵੀ ਲੋਕ ਇਹਦਾ ਕਰਦੇ ਨੇ.. ਲੋਕ ਚਾਉਂਦੇ ਨੇ ਅਸੀਂ ਛੇਤੀ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਾ ਲਈਏ ਪਰ ਇਹਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ.. ਉਸ ਪੀਰ ਵਰਗਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸਾਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਤੇ.. ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖ ਕੇ ਕੀਤਾ 1 ਪਾਠ ਵੀ ਲੱਖਾਂ ਵਰਗਾ.. ਇਸਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੋ, ਸਬਰ ਰੱਖੋ.. ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਇਕ ਦਿਨ ਜਰੂਰ ਹੋਵੇਗੀ.. ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ ਨਾਮ ਜਪਣਾ.. ਕਿਰਪਾ ਆਪੇ ਹੋ ਜਾਣੀ.. ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਰਾ ਸਮਝਿਆ ਇਕ ਵਾਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜਰੂਰ ਲਿਖੋ ਤੇ ਪਲੀਜ਼ ਇਹ ਸਾਖੀ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੇਅਰ ਜਰੂਰ ਕਰ ਦੀਓ ਸਾਰੇ..